Dixie Dixon

Utangaç, sarışın Dixie Dixon, Küçükler Ligi fotoğrafları çekmek için her hafta sonu sabah 6:00’da, elinde tamamen manuel olan Nikon FG ile okul bahçesinde belirirdi. Çekimler tüm gün sürerdi. Çocuklar sıradaki yerlerini keyiflerine göre her değiştirdiğinde, kaos çıkardı. Bu, tam olarak bir iş değildi fakat, lisede okuyan sessiz bir Teksas kızı için, saatlik 10$ cennet gibi geliyordu. Dixie buna bayılıyordu. Küçük çocukların söylediği gibi, bu işle evlenecek kadar çok seviyordu.

Dixie’nin fotoğraf makinesi, onun her partiye, sosyal etkinliğe ve spor müsabakasına katılmasını sağlayan yapay bir kendine güven unsuruydu. Onun yaşama katılım biletiydi. 2003 yılında bir gün, Klein Lisesi Misk Kedisi takımı açık ara farkla yeniliyordu. Bandonun keyfi kaçmıştı. Amigo takımı bezgindi. Foto muhabirlik aklı Dixie’ye, önünde gerçekleşen anı olduğu gibi çekmesi gerektiğini söylerken, birden ilham geldi.

"Herkesin heyecanlanmasını sağladım" diye hatırlıyor Dixon. "Dedim ki, ‘Hepinizin oraya çıkmasını ve yapabildiğiniz kadar güçlü şekilde tezahürat yapmanızı istiyorum!’ Yaptılar ve ben de o anı yakaladım. O anı, şimdi modada yaptığım gibi yarattım. Fotoğrafım, okul yıllığının kapağı oldu. Sanırım yaşamımı fotoğrafçılıktan kazanmaya aslında o zaman karar verdim."

Dixon, Sanat yan dalı ile birlikte İşletme eğitimi alarak üniversiteye devam etti. Bir düğün fotoğrafçısına yardım etmek de dahil, bulabildiği her fotoğraf asistanlığı işini alarak geçimini sağladı. Bir gün ani bir kararla Google’da "yurtdışında moda fotoğrafçılığı eğitimi" aradı ve bu onu, kısa süre içinde Londra’da birinci sınıf fotoğrafçılarla çalışma işine yönlendirdi. Moda fotoğrafçılığı Dixon’ın hayal gücünü harekete geçirdi ve gerçek tutkusu haline geldi. Ülkesine geri döndü, düğün fotoğrafçılığı işinden ayrıldı ve hâlâ üniversitedeyken, bir sonraki yılını moda fotoğrafçılığı işini geliştirmek için mümkün olan her şeyi yaparak geçirdi.

"Ne yapmak istediğimi biliyordum ve sadece onun peşinden gidiyordum."

Dixon, üniversiteyi hesabında 10.000$ biriktirmiş olarak bitirdi. Yatırımını bir Nikon D70s dijital fotoğraf makinesine yaptı ve kısa süre sonra "üst düzey portrelere" dönüşen portreler çekmeye başladı. Müşteriler, "o moda görünümünü" düğünlerine ve gelin çekimlerine taşımasını isteyerek, taleplerini somutlaştırmaya başladılar ve bunun için ödeme yapmaya razıydılar. Ancak çoğu genç fotoğrafçının aksine Dixon, tüm çalışmalarından örnekleri internete koymadı. Hangi yöne gitmek istediğini tam olarak biliyordu ve sadece onu gerçek bir moda fotoğrafçısı olarak yansıtan fotoğrafları herkesin görebileceği şekilde gösterdi. "Aradığınız nişliğe ulaşmadaki kilit nokta", "yalnızca çekmek istediğiniz iş türünü göstermektir" diyor.

Kendini bir moda fotoğrafçısı olarak sunmasından bir yıl sonra, tuhaf bir şey oldu: İnsanlar Dixon’ı moda çekimi için işe almaya başladı. Ne istediğini yansıttı ve gerisini çekim yasası halletti. Çok kısa süre sonra, sadece istediği işleri kabul eden bir pozisyondaydı. Ünlü bir uluslararası fotoğrafçı olma yolundaki yükselişi, o zamandan beri durmadı.

İlginçtir ki Dixon, depolama cihazını da içeren ekipman seçimini, başarıya giden bu ilerleyişteki en önemli parça olarak görüyor. Kreatif profesyonellerin çoğu gibi, asla tekrar etmemesi konusunda dikkatli olduğu, zamansız bir felaket yaşadı. Kariyerinin biçimlendiği ilk yılda, tüm çalışmaları uygun maliyetli sıradan bir sabit diskteydi ve bu disk bozuldu. Bir yıllık bütün çalışması bir anda yok oldu ve yedeği de yoktu. Verilerinin ikinci bir kopyasını oluşturma konusunda dersini aldı fakat, sıradan bir depolama cihazının gerçekleşmeyi bekleyen bir felaket olduğunu öğrenmeden önce, birkaç disk arızası daha yaşaması gerekti.

"SanDisk Professional’ı ve SanDisk’i bulmadan önce çok sayıda başka disk kullandım ve hepsi çok yavaştı veya güvenilmezdi" diyor. "SanDisk Professional diskler, her zaman piyasadaki en iyi sabit disklere sahip oldukları ve görüntülerimi güvende tutacakları konusunda güvenebileceğim için, sonunda içimin rahat etmesini sağladı. Ayrıca süper şık olmalarını da seviyorum çünkü, reklam işleri çekmenin bir parçası da müşteri için sette bir deneyim yaratmaktır. Bu MacBook Pro ve iki SanDisk Professional G-DRIVE SSD ile geldiğimde, gerçekten profesyonel ve modern görünüyor. Müşterim üzerinde bir etki yaratıyor. Prodüksiyon görünümüz ne kadar çok oluşursa, vizyonunuza o kadar çok inanacak ve yeteneğinize o kadar çok yatırım yapacaklardır."

Dixon çalışırken SanDisk XQD Kartlara veya doğrudan bilgisayar kaydediyor fakat, vakit geçirmeden bir çift SanDisk Professional diskine yedekliyor. Bu, bilgisayarı da sayarsak, çekim gününde görüntülerinin üç kopyasının dolaşımda olmasını sağlıyor.

Dixon, "İnsanlar, kampanyalarını veya dergi yayınlarını çekmeniz için size yatırım yapıyor" diyor. "O çekim gününe çok fazla para harcıyorlar, bu nedenle yedekleme konusunda gerçekten çok ısrarcıyım, çünkü bir daha asla veri kaybetmek istemiyorum. SSD disklerin taşınabilirliğini, çok hafif olmasını ve dayanıklılığını seviyorum. Sahada çekim yaparken taşınabilirlik gerçekten çok önemli."

Çekim tamamlandığında, Dixon iki G-RAID Shuttle diskini kullanmaya başlıyor. Bunlar sadece ek yedekler olarak işlev görmez, aynı zamanda da yüksek performansları Dixon’ın düzenleme süreci için G-RAID’i çok önemli hale getirir. Bu, artık repertuarına video prodüksiyonu eklemeye başladığı için, durumu iki katına çıkıyor. (Dixon, yakın zaman önce ilk büyük video projesi olan American Heart Association için reklam çekimini tamamladı.) Dixon bu nedenle, SanDisk Professional’ın Thunderbolt tabanlı disklerini bu cihazların yüksek kapasite ve inanılmaz verim karışımı için benimsemekten heyecan duyuyor. "Videoya ne kadar çok girersem, Thunderbolt’a o kadar çok ihtiyaç duyuyorum" diyor. "İnanılmaz derecede hızlılar!"

Dixon projelerini düzenleme ve prodüksiyon aşamaları sonrasında, yüksek kapasiteli bir G-DRIVE’a arşivleyerek tamamlıyor. Kariyerinde video daha öne çıkan bir hale gelirse ve ek kapasiteye ihtiyacı olursa, bu durum değişebilir fakat, Dixon şimdilik donanımını mümkün olduğunca küçük ve taşınabilir tutmayı tercih ediyor.

Dixon’ın depolama cihazını kullanım şekli, açıkça onun profesyonel çalışma etiğini (şık, güvenilir, göze batmayan) ve kişisel odaklanma felsefesini yansıtıyor. Üniversitedeyken mesleğine karar verdi ve hayatındaki her şeyi bunu gerçekleştirmeye adadı. Dixon’ın beş yıldan uzun zamandır bir erkek arkadaşı olmadı, bu durum, moda fotoğrafçılığında "romantizm, samimiyet ve duygusallığı" görünür kılmaya çabaladığını söyleyen bir kadın için ilginç bir ironi. (Gördünüz mü? Dixon gerçekten işiyle evlendi.) Başarısının altında bu ne istediğini bilen dürtü yatıyor ve bu nedenle de çalışmalarını depolamak için sadece tek bir markaya güveniyor: SanDisk Professional 

 "Neyin işe yaradığını bulmak için yeterince deneyime sonunda sahip olduğunuzda, ona bağlı kalıyorsunuz" diyor. "Moda fotoğrafçılığının benim için işe yaradığını anladım. Gerçekten anladığım dilden konuşuyor, dolayısıyla bu odağa bağlı kalıyorum. SanDisk Professional disklerinin iş akışımda işe yaradığını anladım. Süper güvenilirler ve olumlu bir iç rahatlığı sağlıyorlar. Bu nedenle onlara da bağlı kalıyorum."