Nitish Waila

Poczucie, że ma się materiał po zrobieniu zdjęć do projektu, szczególnie w górach, to coś, co lubię, ale sama podróż i proces zdobycia materiału to chyba moja ulubiona część. Pozostając w tym temacie – pamiętam wyjątkowo męczący i napięty tydzień przygotowań przed fotografowaniem superksiężyca, do samego końca nic nie było pewne, ale ostatni trzask migawki aparatu dał mi tyle radości – prawdopodobnie najlepszy moment w mojej dotychczasowej karierze. Uwielbiam, kiedy moje sesje są dokładnie zaplanowane, ale wiele spraw może potoczyć się inaczej – muszę swoje wycierpieć. Pomimo tej całej presji można w tym odnaleźć spokój, a to wszystko dzięki temu jednemu, ostatniemu zdjęciu.

Moim najgorszym doświadczeniem pozostaje pierwszy lockdown, kiedy zabójczy Covid zaatakował świat po raz pierwszy. Pierwszy raz w życiu czułem się, jakbym miał depresję, pozostając zamknięty we własnym pokoju przez tyle miesięcy. W jakiś sposób uzbierałem dość odwagi, aby rozpocząć pracę nad serią zdjęć miniaturowych krajobrazów w domu. Odczuwałem ogromny brak motywacji – wszystko znajdowało się w zawieszeniu, interesy padały, ale fotografia pozwalała mi się utrzymać na powierzchni.